دقایقی با قرآن..
وَلَا تَقُولَنَّ لِشَیْءٍ إِنِّی فَاعِلٌ ذَٰلِکَ غَدًا إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّـهُ ۚ وَاذْکُر رَّبَّکَ إِذَا نَسِیتَ وَقُلْ عَسَىٰ أَن یَهْدِیَنِ رَبِّی لِأَقْرَبَ مِنْ هَـٰذَا رَشَدًا
"کهف 23-24"
«درباره هیچ چیز و هیچ کار، مگو که "من آن را فردا انجام می دهم"، مگر آنکه (بگویی): اگر خدا بخواهد و اگر فراموش کردی (گفتن: انشاءالله همین که یادت آمد) پروردگارت را یاد کن و بگو امید است که پروردگارم مرا به راهی که نزدیکتر است راهنمایی کند.»
گفتن انشاء الله که اعتقاد به قدرت و مشیت الهی را می رساند، تکیه کلام اولیای الهی است. چنانکه در قرآن نیز از زبان پیامبران نقل شده :
حضرت یعقوب به فرزندانش می گوید: «ادخلو مصر ان شاء الله آمنین» وارد مصر شوید انشاء الله در امانید.
حضرت موسی به خضر می گوید: «ستجدنی ان شاء الله صابرا» اگر خدا بخواهد مرا شکیبا خواهی یافت.
حضرت شعیب به موسی می گوید: «ستجدنی ان شاءالله من الصالحین»
اسماعیل به پدرش حضرت ابراهیم میگوید: « ستجدنی ان شاءالله من الصابرین» مرا ذبح کن که به خواست خدا مرا از شکیبایان خواهی یافت.
البته مراد از [ان شاءالله] و [اعوذ بالله] و امثال آن، لقلقه زبان نیست، بلکه داشتن چنین بینشی در تمام ابعاد زندگی و در باور و دل انسان است.